Urodził się 2 kwietnia 1931 roku w Bogutach, gdzie ukończył szkołę podstawową. Jego rodzicami byli Marian Uszyński i Bronisława z domu Zakrzewska, potomkowie drobnej szlachty mazowiecko-podlaskiej. Do liceum ogólnokształcącego uczęszczał początkowo w Ciechanowcu, później kontynuował naukę w Ostrowi Mazowieckiej, po czym podjął studia na Wydziale Historii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Po ukończeniu studiów powrócił w 1956 roku do Ciechanowca, gdzie początkowo zatrudnił się w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej. W dniu 1 lutego 1957 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel wychowania plastycznego w Szkole Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącym w Ciechanowcu.
Od początku swej kariery zawodowej udzielał się społecznie. Założył i prowadził przez kilka lat drużynę harcerską w Szkole Podstawowej; w 1962 roku był współzałożycielem Towarzystwa Miłośników Ciechanowca, przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza zarządu, a potem prezesa. Aktywnie działał w PTTK, był prezesem Oddziału w Ciechanowcu, członkiem Komisji Krajowej Społecznej Opieki nad Zabytkami; był też członkiem zespołu doradczego do spraw ochrony budownictwa drewnianego przy Generalnym Konserwatorze Zabytków oraz członkiem Łomżyńskiego Towarzystwa Naukowego im. Wagów. W 1964 roku został wybrany na radnego, i pełnił tę funkcję bez przerwy do 1990 roku w radach: miejskiej w Ciechanowcu, powiatowej w Siemiatyczach oraz wojewódzkiej w Białymstoku i Łomży.
Jako członek Towarzystwa Miłośników Ciechanowca aktywnie działał na rzecz odbudowy pałacu w Nowodworach oraz utworzenia Społecznego Muzeum Rolnictwa, mieszczącego się początkowo w starej remizie strażackiej. Po upaństwowieniu Muzeum Rolnictwa w 1968 roku, został jego etatowym kierownikiem organizacyjnym, a od roku 1975 dyrektorem Muzeum Rolnictwa im. Ks. K. Kluka w Ciechanowcu. Funkcję tę pełnił do 2002 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę, choć nadal pracował na pół etatu jako zastępca dyrektora ds. merytorycznych.
Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka było dziełem jego życia. Jego powstanie tak opisywał po latach: Ciechanowieckie muzeum wyrosło (...) ze społecznej woli i społecznego działania. Jego dzieje zaczynają się od przekazanych w darze do jego zbiorów pierwszych eksponatów i od pierwszych łopat gruzu wybranych spontanicznie z ruin pałacu przez dorosłych i młodzież szkolną. Ludzka życzliwość i społeczna, bezinteresowna pomoc towarzyszyły później muzeum przez całe czterdziestolecie. Tysiące ludzi znanych i nieznanych, z Ciechanowca, okolic, miasta, powiatu, województwa, całej Polski i zza granicy (...), były zaangażowane w tworzenie placówki, której historia, wygląd i działalność zaświadczają, że wspólnymi siłami można przenosić góry.
Spośród licznych odznaczeń i wyróżnień, które Kazimierz Uszyński otrzymał w czasie swojej pracy zawodowej do najważniejszych należy zaliczyć: Złotą Odznakę PTTK (1979), Złotą Odznakę za Opiekę nad Zabytkami (1979), Nagrodę im. Adama Chętnika (1986), Nagrodę Marszałka Województwa Podlaskiego (2001), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2002) oraz Brązowy Medal Zasłużony dla Kultury GLORIA ARTIS (2005). On sam najwyżej sobie cenił otrzymaną w 1996 roku Nagrodę im. Oskara Kolberga, przyznawaną za ratowanie dóbr kultury ludowej oraz nagrodę im. Zygmunta Glogera. Bardzo był również dumny z przyznanego mu przez władze miejskie w 2002 roku tytułu Honorowego Obywatela Miasta Ciechanowca.
Pomimo postępujących trudności ze zdrowiem, do końca swoich dni był aktywny zawodowo. Po raz ostatni publicznie wystąpił 30 kwietnia 2006 r. podczas uroczystości sadzenia Dębu Papieskiego na terenie skansenu mazowiecko-podlaskiego.
Zmarł 27 czerwca 2006 roku w wieku 75 lat. Kazimierz Uszyński pochowany został na cmentarzu parafialnym w Ciechanowcu, na pograniczu starego i nowego cmentarza.
