Parafia erygowana w 1514 roku przy kościele ufundowanym przez Bartłomieja Pobikrowskiego, podsędka drohickiego i jego żonę Cecylię. Przed 1704 rokiem kolejny drewniany kościół został wystawiony kosztem Stanisława Godlewskiego, starosty nurskiego. Po jego spaleniu, następny w 1734 roku, własnym sumptem wystawił proboszcz Jakub Chrościewicz. Kolejny kościół drewniany, ufundowany 1814 przez Dominika Ciecierskiego, spłonął 1846. Obecny kościół wybudowany w latach 1857-60 kosztem Stefana Ciecierskiego według projektu warszawskiego architekta Ernesta Baumana. Neogotycki, orientowany, nietynkowany. Plebania - zbudowana w 1863 roku, odnowiona w 1958, drewniana, szalowana, na planie prostokąta.

W ogrodzeniu cmentarza kościelnego murowanym z nietynkowanej cegły znajdują się zabytkowe bramki: od strony zachodniej, w formie potrójnej ostrołukowej arkady i od strony północnej, stanowiąca przejście na teren przylegającego cmentarza, pełniąca pierwotnie funkcję kostnicy, zbudowana na planie kwadratu, nakryta dachem czterospadowym, krytym blachą

Na cmentarzu można zobaczyć: kryptę grobową Wandy z Ciecierskich (zm. 1921) i Stanisława Jezierskich, neogotycka, wystawiona ok. 1900 roku, murowana z nietynkowanej cegły, grób Piotra i Franciszki Szadurskich, z 1881 roku z żeliwnym ogrodzeniem i żeliwnym odlewanym krzyżem oraz liczne krzyże żeliwne, odlewane w końcu XIX wieku.

Na terenie wsi Pobikry znajduje się oficyna dworska z pierwszej połowy XIX wieku, zbudowana pierwotnie jako dwór Ciecierskich, następnie po wzniesieniu w 1900 murowanego pałacu (zniszczonego podczas II wojny światowej) użytkowana jako oficyna. Klasycystyczna, drewniana, konstrukcji zrębowej, tynkowana, parterowa, dziewięcioosiowa, zbudowana na planie wydłużonego prostokąta. Na południowym wschodzie resztki zniszczonego parku oraz alei dojazdowej prowadzącej do wsi. Krzyż przydrożny - wystawiony w 1861 roku.