Skansen to Dział Budownictwa Wiejskiego Muzeum Rolnictwa im. Ks. Krzysztofa Kluka. Decyzję o utworzeniu skansenu przy Muzeum podjęto w 1970 roku. Inicjatorem i autorem koncepcji merytorycznej był prof. dr hab. Ignacy Felicjan Tłoczek, wybitny znawca architektury i budownictwa ludowego w Polsce. Ekspozycję skansenowską tworzą stare, wiejskie budynki drewniane przeniesione z pogranicza Mazowsza i Podlasia, które ilustrują różne typy architektury i techniki budowlanej, a ich wnętrza prezentują warunki życia różnych warstw społecznych wsi.

Skansen obejmuje 51 obiektów z pogranicza Podlasia i Mazowsza. Zabudowa skansenu to 47 obiektów drewnianych, głównie z XVIII i XIX wieku, umieszczonych w trzech sektorach skansenu. Sprawny i pracujący młyn wodny zbudowany w połowie XIX wieku jest jedynym budynkiem, który pozostał w miejscu gdzie został zbudowany. Malowniczy krajobraz, bogata konfiguracja terenu i architektura młyna są przykładem najciekawszego zabytku techniki w kraju. Pozostałe budynki zostały tu przeniesione. W skansenie jest 9 chat, dwór ziemiański, 2 maneże (obudowa kieratów), 2 spichlerze dworskie (lamusy), kuźnia, bróg na siano, 4 stodoły, 3 obory, wiatrak typu koźlak, gajówka oraz spichlerze chłopskie. W 2010 roku skansen uzupełniły obiekty sakralne: kościół i dzwonnica oraz wikarówka.

Budynki cechuje konstrukcja zrębowa ścian, w narożnikach (węgłach) łączenia na jaskóczy ogon. Dachy budynków wiejskich są słomiane, głównie czterospadowe, w narożach ułożone schodkowo. Gont i dachówka na dachach pojawia się w obiektach dworskich, sakralnych i użyteczności publicznej. We wnętrzach przeważającej części obiektów skansenowskich znajdują się ekspozycje stałe, a w niektórych chatach są zorganizowane pokoje gościnne. Obiekty otoczone są ogródkami przydomowymi, płotami plecionymi, spągowymi i sztachetowym. Ciekawa jest mała architektura: gołębnik słupowy, kapliczka czy pasieka składająca się z ponad 30 uli kłodowych i skrzynkowych, oraz studnia typu żuraw, ubikacja wiejska tzw. sławojka i wędzarnia dworska.

Muzeum posiada trzy filie, najbliższa to Drewnowo Ziemaki, w której stoi wiatrak "koźlak", wybudowany pod koniec pierwszej połowy XIX wieku. Obok technicznie sprawnego wiatraka ulokowano chatę z Uszy Małej, wybudowaną w 1875 roku, która pełni funkcję domu młynarza. Druga filia mieści się w Dąbrowie Łazach, gdzie na otwartej przestrzeni w naturalnym środowisku stoi trzeci wiatrak typu "koźlak". Zbudowany na początku XX wieku w Wysokiem Mazowieckiem, przeniesiony do Dąbrowy około 1940 roku. Najmłodszą filią - od 2008 roku jest budynek szkoły wiejskiej z początku XX wieku w Winnie-Chrołach, w którym jest prezentowana ekspozycja dotycząca edukacji na wsi mazowiecko-podlaskiej.