Starania o utworzenie straży pożarnej w Ciechanowcu były następstwem dwóch pożarów, które w dniach 26 i 29 sierpnia 1900 roku strawiły znaczną część zabudowy miejskiej po obu stronach rzeki Nurzec. Po tzw. stronie polskiej spłonęło wówczas 68 domów, zaś po stronie ruskiej aż 240 budynków. Straty poniesione w czasie pożaru zarówno przez osadę, jak i miasto Ciechanowiec były poważne i wyniosły odpowiednio 45 i 60 procent zabudowy. Wysokość strat była następstwem wieloletnich zaniedbań w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Brak było wozów pożarowych, koni, drabin, toporów - słowem wszystkiego. Cóż znaczyło 7 węży strażackich, 8 wiader i tyleż beczek oraz kilka bosaków w mieście, gdzie 85% zabudowy było z drewna.

W roku 1908 starania mieszkańców Ciechanowca zakończyły się sukcesem. Zostało założone Dobrowolne Stowarzyszenie Pożarnicze, którego patronką była matka cara Mikołaja II. O tym, jak potrzebna była miastu straż pożarna może świadczyć fakt, że już w pierwszym roku jej działalności akces do niej zgłosiło około czterdziestu młodych mężczyzn. Pierwszym naczelnikiem został A. Gachowicz, a jego zastępcą B. Sawicki. Do najaktywniejszych strażaków należeli J. Żukowski, A. Rutkowski, W. Ostaszewicz czy też M. Dawidowicz. Na początku swojego istnienia Dobrowolne Stowarzyszenie Pożarnicze w Ciechanowcu borykało się z dużymi trudnościami - nie posiadało ono ani odpowiedniego sprzętu gaśniczego, ani mundurów dla strażaków. Z pomocą strażakom przyszło, jak zwykle, społeczeństwo Ciechanowca. Młodzież organizowała liczne przedstawienia teatralne, z których cały dochód przeznaczono na zakup sprzętu i umundurowania. Nie zawiodła, też zwykła ludzka ofiarność.

Strażacy ze Starego Miasta obsługiwali także osadę Ciechanowiec. Co prawda nie było tam żadnego, oficjalnie zarejestrowanego strażaka, ale od początku XX wieku (po wspomnianym już pożarze z 1900 roku), znajdowała się pewna ilość sprzętu, jak również istniał stały fundusz przeciwpożarowy, wynoszący w 1901 roku 24 rubli i 50 kopiejek. Ciechanowieccy strażacy swój chrzest bojowy na wielką skalę przeszli w 1911 roku, w czasie ogromnego pożaru mającego miejsce we wsi Wyszonki Kościelne, który doszczętnie strawił piętnaście gospodarstw i tamtejszy kościół. Zdobyte wówczas doświadczenie bardzo przydało się im między innymi w latach pierwszej wojny światowej, gdy w roku 1915 Ciechanowiec spłonął podpalony przez cofające się wojska rosyjskie. W roku 1914 w skład zarządu ciechanowieckiego Dobrowolnego Stowarzyszenia Pożarniczego wchodzili: honorowy prezes N. Barszczew, prezes zarządu I. Wołkow oraz członkowie zarządu: skarbnik W. Lamprecht, sekretarz E. Kleszczelski, zastępca naczelnika zarządu M. Dawidowicz, oraz L. Konopiaty, M. Siemiatycki, A. Rubinstein. Naczelnikiem straży był nadal A. Gachowicz, jego zastępcą I. London, gospodarzem taboru G. Kluge, a jego zastępcą S. Finkelstein. Komisję rewizyjną stanowili: W. Frejmark (przewodniczący) oraz S. Wolf i I. Lewntan. Straż pożarna oprócz zarządu skupiała 60 ochotników, w budżecie miejskim na jej działalność przeznaczono kwotę 800 rubli. Przy Dobrowolnym Stowarzyszeniu Pożarniczym, zaraz po jego rejestracji, powstała orkiestra strażacka. Krótko po swoim powstaniu zasłużyła się ona przy modernizowaniu miejskiej infrastruktury. Trzy pierwsze latarnie istniejące w Ciechanowcu zakupione zostały za pieniądze społeczne, wypracowane przez szkolny chór i zespół muzyczny, wspomagany w czasie występów przez orkiestrę strażacką.

Z chwilą odzyskania niepodległości rozpoczął się nowy etap w działalności Ochotniczej Straży Pożarnej. Jesienią 1918 roku wybrano nowy zarząd w składzie: Jan Dancewicz, Jakub Żukowski, Aleksander Rutkowski i Władysław Wszoł. Stowarzyszenie Straży Ogniowej Ochotniczej w Ciechanowcu zostało oficjalnie zarejestrowane 6 listopada 1920 roku przez wojewodę białostockiego. W ciągu najbliższych kilku lat zakupiono nowy sprzęt gaśniczy. Wyposażenie bojowe w tym czasie stanowiło: 12 dwukołowych beczek, 2 sikawki ręczne, zaś w roku 1927 zakupiono motopompę. Dzięki społecznej pracy strażaków wybudowano pomieszczenie na sprzęt przy ulicy Drohickiej. W roku 1930 ciechanowiecka OSP liczyła stu umundurowanych członków i posiadała 18-osobową orkiestrę dętą. W latach 1918-1939 kolejnymi naczelnikami OSP w Ciechanowcu byli: Jan Dancewicz, Jakub Żukowski, Wincenty Prażmo, Wilhelm Freimark, a od 1936 roku do wybuchu II wojny światowej funkcję tę nieprzerwanie piastował Antoni Żukowski. Prezesem zarządu OSP od 1936 roku był nauczyciel Marian Stolarczyk, a Juliusz Majer, Kazimierz Dybowski, Mateusz Rybak byli członkami zarządu. Wybuch II wojny światowej przerywa rozwój ciechanowieckiej OSP. W latach 1939-1941, w okresie władzy radzieckiej działa Zawodowa Straż Rejonowa, licząca 30 członków. Funkcję naczelnik pełni Antoni Żukowski. W czasie okupacji hitlerowskiej w latach 1941-1944 OSP podporządkowana jest policji, liczy 50 członków, a na jej czele nadal stoi Antoni Żukowski.

Opuszczając Ciechanowiec w 1944 r. Niemcy zabrali ze sobą niemal cały sprzęt strażacki. W 1945 r. OSP posiada jedynie dwa bosaki, jedną syrenę, dwa odcinki węża i jeden hydrant. Jednak już w 1946 r. ze społecznych funduszy zakupiono motopompę M-400 oraz 100 m węża tłocznego. W 1947 r. za własną gotówkę, pochodzącą z imprez organizowanych dla mieszkańców, zakupiono samochód marki „Renault”, a w 1951 r. OSP otrzymuje samochód bojowy „Star 20”. Poważną trudnością w działalności OSP był brak odpowiedniego pomieszczenia, zarówno pod sprzęt bojowy, jak również do przeprowadzania szkoleń. W tej sytuacji w 1962 r. zapadła decyzja o budowie Domu Strażaka. Prace budowlane trwały od 1964 do 1966 roku i prowadzone były w ramach czynu społecznego. W 1968 r. OSP w Ciechanowcu liczyła 40 członków, 18-osobową młodzieżową i 9-osobową drużynę żeńską. W skład zarządu wchodziło osiem osób OSP posiadała w tym czasie na swym wyposażeniu jeden beczkowóz Star 25, jedną motopompę Ford Canada, dwie motopompy M-800, jedną motopompę M-400, 600 metrów węża tłocznego, drabinę Szczerbowskiego, drabinę lekką, prostownik do ładowania akumulatorów i kompresor. Przez kolejne lata swojej działalności Ochotnicza Straż Pożarna w Ciechanowcu pozyskuje coraz to nowocześniejszy sprzęt ratowniczy i samochody bojowe. W 1984 r. Komenda Rejonowa Straży Pożarnych przekazała OSP samochód gaśniczy Jelcz 004, a w 1995 r. zakupiono samochód ratowniczo-gaśniczy Star 244. 10 czerwca 1995 r. OSP Ciechanowiec decyzją Komendanta Głównego PSP, zostaje włączona do struktury Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego.

Ochotnicza Straż Pożarna w Ciechanowcu jest największą formacją ochotniczą straży w gminie Ciechanowiec. Aktualnie liczy 28 strażaków, w tym 4 honorowych. Jednostka w roku 2021 uczestniczyła 93 razy w akcjach ratowniczych, w tym gaszenie pożarów - 27 razy i likwidacja miejscowych zagrożeń - 63 razy.

Samochody pożarnicze będące na wyposażeniu jednostki:

• Mercedes Benz Ciechanowiec - ciężki (16 t)
• Man TGM 13.280 - ciężki (15 t)
• Man TGE 6.180 - lekki (5,5 t)
• Land Rower - lekki operacyjny (3 t).

Rok założenia 1908 r.
Prezes - Marek Klejzerowicz
Naczelnik - Sebastian Pieniek
Ilość członków: 28