Pierwszy kościół został ufundowany przed 1432 rokiem przez miejscowych dziedziców z rodów Trzasków i Cholewów, rozebrany pod koniec XVII wieku. Następny wybudowano w 1603 roku, w czasie potopu szwedzkiego, w 1657 został on obrabowany i zniszczony. Obecny kościół został wzniesiony w 1696 roku z uposażenia miecznika ziemi nurskiej Andrzeja Jabłonowskiego Grzymały i jego żony Urszuli ze Skiwskich. Orientowany, drewniany, na podmurówce z kamienia polnego, konstrukcji zrębowej, wzmocniony lisicami, szalowany. Ołtarz barokowy. Obok kościoła stoi dwukondygnacyjna, drewniana dzwonnica o konstrukcji zrębowej, na podmurówce z kamieni polnych, czworoboczna, dach namiotowy kryty gontem, współczesna kościołowi. Była wielokrotnie remontowana między innymi około 1880 roku, kiedy została przekształcona w kostnicę. W latach1980-81 odrestaurowana i wykorzystana na ekspozycję rzeźbiarskich reliktów wyposażenia kościoła.

Dzwony barokowe:

• z datą 1652 i sygnaturą Augustyna Koesche, ludwisarza toruńskiego
• sygnaturka przelana w 1757 roku staraniem proboszcza Idziego Dąbrowskiego

Cmentarz przykościelny: nagrobki klasycystyczne z pierwszej połowy XIX wieku, zbudowane z piaskowca w formie steli zwieńczonych akroteriami:

• Emilii z Kobylskich Smorczewskiej i jej córki Walentyny
• zwieńczony urną, z wydartymi tablicami inskrypcyjnymi, być może Ignacego Obnińskiego, zmarłego w 1863 roku, kapitana wojsk polskich, (nagrobek wzmiankowany w połowie XIX wieku)

W murze tablice epitafijne, klasycystyczne z połowy XIX wieku:

• Katarzyny z Markowskich i Benedykta Czarnockich
• Józefy z Wierzbickich Czarnockiej
• Michała Koca

Cmentarz grzebalny - nagrobki:

• piaskowcowe płyty inskrypcyjne z herbem Jelita Tchórznickich: Wiktora i Mateusza, synów Wojciecha, współwłaściciela Winnej w 1794 roku
• klasycystyczny - Marii ze Steonowskich Kellner
• neogotycki, z żeliwnym krzyżem - Hieronima Zapaśnika
• granitowy obelisk zwieńczony krzyżem żeliwnym - Piotra Niemyjskiego
• neogotycki krzyż odlewany wraz z cokołem - Franciszka Radziszewskiego
• w żeliwnym, ażurowym ogrodzeniu - Weroniki z Radziszewskich Sokołowskiej